‘Jezus volgen vraagt om een goede dosis moed, een bereidheid om de bank te verruilen voor een stel wandelschoenen en uit te gaan naar nieuwe, onbekende wegen.’ Met deze woorden riep paus Franciscus de jongeren tijdens de avondwake bij de WJD in Krakau op, om Jezus te volgen door in actie te komen.
Afgelopen vrijdag 24 februari was er weer een groep van zo’n 10 jongeren bij elkaar gekomen voor de Paus & Pils bijeenkomst. Dit keer vond deze plaats bij een van de jongeren thuis in Breda. De toespraak van de paus tijdens de avondwake op het Campus Misericordia stond op het programma. Na ontvangen te zijn met wat lekkers en even een moment te hebben bijgepraat, werd de avond geopend met een gebed tot de H. Geest, voor inzicht en openheid van hart. Vervolgens werd de tekst doorgesproken, waarbij alle jongeren hun ervaring met de aangesneden thema’s deelden.
Zo werd er gesproken over ‘broederschap’, waarover paus Franciscus sprak als het antwoord op een wereld die in oorlog is. Hij sprak hierover n.a.v. het getuigenis van een jonge vrouw uit Syrië. Met name werd er dieper ingegaan op manieren waarop jongeren de ‘verlamming’, waar de paus over spreekt, in hun eigen leven ervaren, en wat ze hierin kunnen veranderen. Paus Franciscus spreekt over verlamming als de ‘tweeling van angst’, en maakt onderscheid tussen twee vormen van geestelijke verlamming. De eerste is een verlamming die ontstaat vanuit het gevoel dat er in de samenleving geen ruimte is om te groeien, te dromen, te léven. De andere vorm van verlamming waar de paus over spreekt, komt van het verwarren van geluk met de ‘veiligheid van een comfortabele bank’. Een bank waar we comfortabel uren op kunnen doorbrengen en aan de wereld kunnen ontsnappen, een bank die ons veilig houdt van pijn en angst, een bank die ons weghoudt van het werken aan iets nuttigs. Terwijl, zo zegt de paus, wij als mensen niet op de wereld gezet zijn om het onszelf comfortabel te maken. Nee, maar juist om een ‘afdruk’ achter te laten in deze wereld. Om de vreugde, die voortkomt uit de liefde van God, te delen en daden van barmhartigheid te verrichten in deze wereld. God verwacht iets van jou, God stelt zijn hoop in jou.
Deze boodschap maakte veel gespreksonderwerpen los, en ervaringen en ideeën werden door de jongeren uitgewisseld. Onder andere over hoe zij die verlamming wel eens ervaren in hun leven en wat ze hieraan proberen te doen. Maar er werd ook gesproken over de hoopvolle boodschap dat God hen roept tot iets moois en betekenisvols, en dat Hij hiervoor Zijn H. Geest aan ons geeft. Tot slot werd er dan ook het bijbel verhaal van Pinksteren gelezen, en werd er samen afgesloten met het avondgebed. Aansluitend zetten de gesprekken zich nog voort onder het genot van een hapje en een drankje, en werd er op die manier vormgegeven aan dat ‘broederschap’, het vormen van een ware gemeenschap als jonge Kerk.